Nad Niemnem - część czwarta (serial TV) Do Bohatyrowiczów wyrywa się nie tylko Justyna, ale i syn Benedykta, Witold. Rodzinny konflikt pogłębia się, zwłaszcza że pan Korczyński i jego żona mają różne zdania na temat ewentualnego małżeństwa Justyny z Różycem. Justyna i Witold są gośćmi na weselu jednej z Bohatyrowiczówien.
CHARAKTERYSTYKA BOHATERÓW Mieszkańcy Korczyna: Benedykt Korczyński - właściciel majątku Korczyn. Ma brata Dominika (który jest w Rosji tajnym radcą), siostrę Jadwigę (żona Darzeckiego). Jego starszy brat, Andrzej, zginął w powstaniu styczniowym. Benedykt pamięta czasy sprzed powstania, okres zbratania wszystkich stanów, czas patriotycznych porywów i wielkiego bohaterstwa. On sam należy jednak do innych czasów. Jest to okres ciężkiej, żmudnej pracy, której towarzyszy walka o utrzymanie ziemi w swoich rękach. Czasem Korczyński zazdrości Andrzejowi, który zginął jako BOHATERÓWMieszkańcy Korczyna:Benedykt Korczyński - właściciel majątku Korczyn. Ma brata Dominika (który jest w Rosji tajnym radcą), siostrę Jadwigę (żona Darzeckiego). Jego starszy brat, Andrzej, zginął w powstaniu styczniowym. Benedykt pamięta czasy sprzed powstania, okres zbratania wszystkich stanów, czas patriotycznych porywów i wielkiego bohaterstwa. On sam należy jednak do innych czasów. Jest to okres ciężkiej, żmudnej pracy, której towarzyszy walka o utrzymanie ziemi w swoich rękach. Czasem Korczyński zazdrości Andrzejowi, który zginął jako bohater. On sam jest zmęczony, znużony, pochłonięty bez reszty obowiązkami gospodarza, męża, ojca. To silny, uparty, bardzo przywiązany do ziemi człowiek. Ceni tych, którzy, jak on, ciężko pracują (np. Martę), choć innych, np. Darzeckiego, nie ma odwagi skrytykować. Jego życie to nie kończące się kłopoty. Benedykt z trudem wykonuje swoje obowiązki, a rozdrażnienie i zmartwienia sprawiają, że czasem zwraca się przeciwko ludziom mającym podobne idee, np. Bohatyrowiczom. Bez reszty poświęca się ziemi, dba o wykształcenie syna, z którym w końcu odnajduje wspólny język. Pozostaje nie rozumiany przez własną żonę. Jego prawdziwą życiową partnerką jest krewna, Marta. Benedykt to jeden z najbardziej pozytywnych bohaterów powieści, przedstawiciel starszego pokolenia pozytywistów. W trakcie akcji przeżywa wewnętrzną przemianę: powraca do dawnych ideałów braterstwa z niższymi stanami, o których zapomniał borykając się z problemami związanymi z polityką zaborcy. Emilia Korczyńska - żona Benedykta, kolejne wcielenie “żony modnej” tyle, że w nowych, popowstaniowych warunkach jej sylwetka kreślona jest z mniejszym rozmachem. Emilia żyje w świecie romansów, które czyta jej Teresa Plińska, niegdyś nauczycielka Leoni, dziś dama do towarzystwa. Pani Korczyńska czuje się samotna, nie rozumiana, a nawet nie kochana przez męża, według niej mało wrażliwego i dalekiego od miłosnych porywów poczciwca. To rozkapryszona hipochondryczka (wymyśla sobie choroby, na które wcale nie choruje), wiecznie cierpiąca i wiecznie niezadowolona. Ma skłonności do ataków histerii, w których więcej jest pozy i udania niż prawdy. Nie stara się zbliżyć do męża, nie rozumie nawet własnych dzieci. One zaś traktują matkę jak piękną, ale kruchą lalkę, która w każdej chwili może dostać globusa (migrena - ból głowy), więc trzeba się z nią obchodzić ostrożnie i delikatnie. Wyczuwają, że choroba matki jest udana, toteż sprowadzają lekarza nie dla Emilii, ale dla Marty. Właśnie ona zastępuje im matkę. Emilia nie orientuje się w sprawach polityczno-społecznych. Nic nie wie nawet o własnym gospodarstwie. To jedna z tych postaci powieści, które nie pracują, są dotknięte piętnem bezczynności, a to poważna wada. Bohaterka jest całkowicie zależna od męża, gdyby jego zabrakło, pozostanie bez środków do życia. To jedna z salonowych “lalek”, zna kilka francuskich słówek (tyle, aby poprawnie odczytać nazwiska bohaterów romansów), kiedyś grywała na pianinie, umie się gustownie ubrać i ma dobre maniery. Nic nie wie o prawdziwym życiu i kłopotach. Orzeszkowa stawia ją wśród negatywnych bohaterów powieści. Teresa Plińska - stara panna, nauczycielka, dama do towarzystwa. Większość czasu spędza z Emilią i na tym polega jej “praca” w domu Korczyńskich. Czyta pani domu francuskie romanse, podaje jej sole trzeźwiące i głośnym krzykiem zawiadamia, że Emilia mdleje. To karykatura kobiety. Pozbawiona wdzięku, naiwna, skłonna do wzruszeń, pełna nieuzasadnionej wiary w to, że nagle zjawi się romansowy amant i obdarzy ją uczuciem. Teresa, obok ojca Justyny Orzelskiej, jest zazwyczaj przedmiotem żartów i kpin. Jednym z bardziej okrutnych jest powiedzenie biednej kobiecie, że o jej rękę zamierza się starać Teofil Różyc. Teresa jest bezkrytyczna, wierzy w tę wiadomość, ale bardzo się zawiedzie. Orzeszkowa nie trudzi się przedstawianiem natury tej bohaterki. Wykreowała ją, by pokazać do czego prowadzi naiwność, bezczynność, brak odwagi, by zająć się własnym życiem, decydować o sobie, brak samodzielności, bierność. Teresa wiedzie bezpieczne, ale puste i smutne, pełne upokorzeń życie, jest uzależniona od Korczyńskich, ograniczona i podporządkowana prawom i obowiązkom panującym w ich domu. Postacią kontrastującą z osobą Plińskiej jest Justyna, która znalazła się w podobnej sytuacji, a jednak potrafiła osiągnąć szczęście. Justyna Orzelska - wraz z ojcem, Ignacym, mieszka w Korczynie, jest cioteczną siostrzenicą Benedykta, nie posiada majątku, pomaga Marcie w gospodarstwie. Jest to postać ciekawa o tyle, że przeszła ewolucję: od naiwnego, szczerego, ale głupiutkiego podlotka - kiedy to przeżyła miłość do Zygmunta Korczyńskiego - do odważnej, niezależnej, odpowiedzialnej, pewnej siebie i rozsądnej kobiety. Niewątpliwym atutem Justyny jest poczucie własnej wartości, a jednocześnie świadomość miejsca w hierarchii domowników i gości Korczyna. Panna Orzelska wie, że dla modnych paniczów w stylu Zygmunta Korczyńskiego czy Teofila Różyca może być jedynie maskotką, służyć rozrywce (i ma rację, każdy z nich proponuje, by została jego kochanką). Świadomie wybiera głębokie, szczere i prawdziwe uczucie Jana Bohatyrowicza. Jest dumna, pewna siebie i chce być niezależna. Wie, że nie da się tego osiągnąć inaczej, jak tylko pracując, nabywając wciąż nowe umiejętności. Dlatego oprócz gry na pianinie, Justyna uczy się pracy przy żniwach. Umie właściwie oceniać ludzi, dla niej naprawdę wszyscy są równi. Rozróżnia jedynie ludzi dobrych i złych, uczciwych i oszustów. Jest uczciwa, szczera i szlachetna. Darzy Benedykta i Martę szacunkiem i miłością. Justyna nie boi się pracy. To jedna z pierwszych polskich emancypantek w literaturze (czego dobitnym symbolem jest zdjęcie gorsetu w czasie pracy w polu). Orzelska ma trwały, ugruntowany system wartości. Jest uparta, konsekwentna, odważna, sama dokonuje wyboru drogi życiowej. Będzie szczęśliwą żoną i prawdziwą panią domu. Marta Korczyńska - kuzynka Benedykta, najbardziej pracowita ze wszystkich postaci powieści. Prowadzi dom, nadzoruje gospodarstwo, wychowała dzieci Korczyńskich. Marta również w trakcie swego życia bardzo się zmieniła: zakochana w Anzelmie Bohatyrowiczu była niedaleka od poślubienia go, ostatecznie zrezygnowała z tego kroku obawiając się drwin z powodu niskiej pozycji społecznej męża i ciężkiej pracy. Tymczasem praca towarzyszyła jej odtąd bez przerwy, a w zamian za uniknięcie kpin, dotknęła ją samotność i brak miłości. Mimo to Marta nie jest pesymistką. To silna, zdecydowana, energiczna kobieta nie roztkliwia się ani nad sobą, ani nad innymi domownikami. Pod maską pokrzykującej, dyrygującej służbą, zapracowanej i gderliwej kobiety, kryją się: wrażliwość, dobroć, miłość zwłaszcza do dzieci, poświęcenie i oddanie. Marta jest życiową partnerką Benedykta, towarzyszy mu w pracy, zna i podziela jego zmartwienia, boryka się z tymi samymi problemami. Kiedy dzieci, Witold i Leonia, dorastają, Marta zaczyna się czuć niepotrzebna. Dlatego bardzo ją wzrusza prośba Benedykta, by nie przenosiła się do Bohatyrowicz i jego zapewnienie o wartości pracy, którą Marta wykonuje. Początkowo Marta nieufnie odnosi się do przyjaźni Justyny i Jana. Ocenia według siebie. Obawia się, że Orzelska rozkocha w sobie Bohatyrowicza, ale za niego nie wyjdzie. Kiedy przekonuje się o sile charakteru i miłości Justyny całym sercem popiera jej zamiar małżeństwa z Janem. Witold - syn Korczyńskich, uczeń szkoły agronomicznej. Pasjonuje go nauka, postęp oraz pozytywistyczne idee pracy organicznej i pracy u podstaw. Obawia się, by rodzice nie wychowali Leoni na salonową lalkę. Przyjaźni się z Marynią Kirłówną, która pomaga matce w gospodarstwie i uczy wiejskie dzieci. Witold nie może zrozumieć ignorancji i obojętności Różyca (który ma jeszcze majątek ziemski) wobec spraw gospodarskich. Szanuje ojca, który całe życie poświęcił utrzymaniu majątku i pracy w gospodarstwie. Chce unowocześniać metody pracy, uczyć chłopów posługiwania się maszynami rolniczymi. Młody Korczyński zbliża się bardzo do Bohatyrowiczów, odbywa długie rozmowy z Anzelmem, który stwierdza, że Witold jest bardzo podobny do poległego w powstaniu Andrzeja. Mimo konfliktu z Benedyktem Witold potrafi porozumieć się z ojcem. Wspólnie płyną na Mogiłę powstańców. Okazuje się, że bardzo wiele ich łączy. Postacie związane z Korczynem:Państwo Darzeccy - Jadwiga Darzecka, siostra Benedykta, i jej mąż. Bogaci, ich dzieci dorastają w przekonaniu, że arystokratyczne pochodzenie czyni je wyjątkowymi, lepszymi. Córki wychowują na damy, czyli salonowe lalki, niepożyteczne, niesamodzielne, które kiedyś zostaną całkowicie uzależnione od mężów. Chwalą się swoim bogactwem. Darzecki przyjeżdża do Benedykta po pieniądze, które stanowią posag jego żony, Jadwigi. Mimo, że Korczyński prosi o kilka tygodni zwłoki, a Darzecki potrzebuje ich na nowy, zbytkowny przedmiot, nie zgadza się na nie poczekać. Nie interesuje go położenie kraju. Pogodził się z aktualną sytuacją polityczną i dba jedynie o własną korzyść. Posuwa się do zaproponowania Benedyktom sprzedaży lasu, w którym znajduje się grób powstańców (leży tam między innymi brat Benedykta). Mieszkańcy Olszynki (majątek sąsiadujący z Korczynem):Maria Kirłowa - żona Kirły, pracowita, odważna, samodzielna i niezależna. Prowadzi całe gospodarstwo, ponieważ mąż w ogóle się nim nie zajmuje. Wychowuje dzieci w poszanowaniu pracy i jej owoców. Jest uczciwa i śmiało wyraża swoje poglądy. Bez ogródek mówi bogatemu kuzynowi, Różycowi, aby porzucił nadzieje że Justyna zostanie jego kochanką. Namawia go do ślubu, porzucenia nałogu (Teofil jest morfinistą), osiedlenia się w majątku i zajęcia pracą. Kirłowa to także emancypantka. Nie jest uzależniona od mężczyzny, potrafi świetnie dawać sobie radę. Wcześnie podjęła decyzję o samodzielnym stanowieniu o sobie. Wiadomo, że wyszła za mąż z miłości, dlatego została pozbawiona majątku. Nadal kocha męża, choć dobrze zna jego wady. Jest dobra i wyrozumiała. W pełni popiera małżeńskie zamiary Justyny. Bolesław Kirło - mąż Marii. Jego życie upływa na wizytach u sąsiadów. Jeździ po okolicy, zbiera i roznosi plotki, lubi żartować ze słabych, bezbronnych, nie umiejących odpowiedzieć celną kpiną (np. Plińskiej, Orzelskiego). Nie zajmuje się majątkiem, wszystkie obowiązki zrzucił na barki żony. Bywa złośliwy i dokuczliwy. Kiedy trzeba, potrafi schlebiać, a że jest elokwentny i ma dar do prawienia komplementów, jest ulubieńcem pani Emilii. Nie ma natomiast wspólnego języka z Benedyktem, ponieważ nie zna się na gospodarstwie. To jeszcze jedna z nie pracujących, a więc negatywnych postaci powieści. Postać związana z Olszynką:Teofil Różyc - krewny Kirłów, Polak, który większość czasu spędził za granicą. Nie interesuje go los kraju, ani własny majątek ziemski. Jest samolubem i egoistą, uważa się za lepszego nawet od swych szlacheckich przyjaciół, wszystkich wokół traktuje z pobłażaniem, a czasem lekceważąco. Jest amoralny. Uważa, że Justyna zostanie jego kochanką - ma przecież jeszcze resztki majątku, które może jej ofiarować. Różyc jest narkomanem, jego wrażliwość osłabła. Zmęczony hulaszczym życiem osiągnął granicę, za którą jest już tylko pustka i nuda. Wydaje mu się, że mocniejszych wrażeń może dostarczyć jeszcze tylko morfina. Nie ma celu życia, bliskich, własnego domu. Wszędzie czuje się źle, obco. Orzeszkowa przedstawiła tę postać jako kosmopolitę, ignoranta w sprawach narodowych, zepsutego, niemoralnego człowieka. Jednocześnie pokazała, co dzieje się z ludźmi, którzy odcięli się od własnych korzeni, odrzucili wszelkie kanony wartości - są zmęczeni, zniechęceni, nieszczęśliwi. Mieszkańcy Osowiec:Andrzejowa Korczyńska - bez reszty poświęciła się pielęgnowaniu wspomnień o mężu. Choć zginął w powstaniu styczniowym, w jej życiu jest ciągle obecny. Orzeszkowa nie podaje jej imienia, pisze o niej Andrzejowa, co także dowodzi, że dla tej bohaterki związek z mężem ciągle jest żywy. Mimo że mąż jest dla niej ideałem i rozumie, o co walczył i dlaczego zginął (wolność, równość, niepodległość), pani Andrzejowa nie pozwoliła Zygmuntowi ożenić się z piękną, ale ubogą Justyną. Widocznie sama nie do końca podzielała mężowskie poglądy, skoro nie udało się jej zaszczepić w Zygmuncie patriotyzmu, szacunku wobec innych, szczerości i zdolności do głębokich, stałych uczuć. Jest zrozpaczona postępowaniem syna, ale niestety nie ma na niego żadnego wpływu. Zygmunt Korczyński - syn Andrzeja Korczyńskiego. Nie pamięta ojca, nie odwiedza Mogiły. Większość czasu spędza za granicą. Nie znosi litewskiego krajobrazu, uważa go za nudny, monotonny. W młodości Zygmunt był zakochany w Justynie, matka przeszkodziła ich związkowi. Rozpieszczony przez nią syn łatwo podporządkował się jej woli. Za granicą poznał Klotyldę, którą pani Andrzejowa uznała za odpowiednią żonę dla syna. Niestety, źle wybrała, ponieważ Zygmunt nie darzy jej uczuciem i marzy o Justynie. Jest przekonany, że jeśli czegoś zechce, zdobędzie to. Dotychczas nie napotykał przeszkód. Tymczasem Orzelska z obrzydzeniem odrzuca propozycję romansu i odnosi się do Zygmunta z pogardą. To go złości, a zarazem prowokuje do dalszych działań. Zygmunt unieszczęśliwia żonę i rani matkę nazywając ojca szaleńcem. Nie ma szacunku dla narodowych wartości i tych, którzy za nie polegli. Jest pseudoartystą, odczuwa nudę, brak mu celu i poczucia sensu życia. Nie ma swoich korzeni, swojego miejsca, wyrzekł się Osowiec, za granicą czuje się obco. Brak mu zasad, nie ma też kanonu wartości, którymi mógłby się w życiu kierować. Klotylda - młodziutka i bardzo kochająca Zygmunta kobieta, której przypadł w udziale los niekochanej żony. Ponieważ jednak jest całkowicie zależna od męża, jest skazana na cierpienie i rozpacz, pewnie już nigdy nie zazna prawdziwej miłości. Zaścianek Bohatyrowiczów:Jan Bohatyrowicz - jego ojciec, Jerzy, zginął w powstaniu. Janek był wtedy małym chłopcem, mimo to pamięta scenę pożegnania rodziców i jeszcze innych dwu par bohaterów: Marty z Anzelmem (stryjem Jana) oraz pani Korczyńskiej z Andrzejem. To dzielny, mądry, pracowity i uczciwy młody człowiek. Ciężka praca dała mu poczucie pewności siebie i świadomość własnej wartości, ale nie jest bohaterem pełnym tupetu i bezczelności, przeceniającym się (jak Zygmunt, Teofil, czy Kirło). Jest wrażliwy i szczery. Wychowywany przez matkę nauczył się szacunku do kobiet, zresztą mieszkanki Bohatyrowiczów to partnerki swoich mężów, współdecydują, ich zdanie bardzo się liczy. W ten sposób Jan będzie traktował swoją żonę. Wiele czasu spędza z Anzelmem, dlatego zna przeszłość swego rodu, ma świadomość swego szlachectwa, a powstańcza Mogiła to dla niego symbol najpiękniejszych narodowych cech Polaków i wielkiej tragedii narodowej. Jan to skromny, dobry człowiek. Justyna właściwie ocenia jego zalety i z pewnością się nie zawiedzie. Anzelm Bohatyrowicz - stryj Janka, kiedyś przyjaciel Andrzeja Korczyńskiego. Brał udział w powstaniu. Cudem uniknął śmierci, ale został ciężko ranny. Nigdy zupełnie nie wyzdrowiał. Był zakochany w Marcie Korczyńskiej, niestety nie udało im się stworzyć udanego związku. Mimo to Anzelm nadal kocha Martę, co ujawnia się w trakcie jego rozmów z Justyną. Umiał obudzić w Janie miłość do ziemi i ojczyzny. Wraz z nim pływa na Mogiłę powstańców. Opowiedział też chłopcu dzieje rodu, aby Jan jako mężczyzna pamiętał o swoim szlachectwie i naśladował wspaniałych przodków. Anzelm partneruje Benedyktowi w sporze między Korczynem i zaściankiem - jest spokojny i opanowany, nie próbuje usprawiedliwiać Fabiana, przypomina natomiast dawne czasy, kiedy między Polakami istniała mocna więź i poczucie wspólnoty. Ostateczne pojednanie tych dwu mężczyzn jest symbolem ponownego zespolenia Polaków. Mieszkańcy Bohatyrowiczów - Orzeszkowa stworzyła tę społeczność na wzór Mickiewiczowskiego Dobrzyna. Swój rodowód Bohatyrowicze wywodzą od Jana i Cecylii (ona była szlachcianką, on pochodził z niższego stanu), którzy osiedlili się w puszczy i ciężką pracą zdołali przekształcić część niedostępnego lasu w bogatą osadę. Zygmunt August, odwiedziwszy ten zakątek podczas polowania, miał w dowód uznania za ich wysiłek nadać Janowi i Cecylii szlachectwo. Bohatyrowicze przede wszystkim pracują. Ich dzień składa się z szeregu obowiązków, które wykonują chętnie i z radością. Są wzorowymi gospodarzami, co widać w zaścianku na każdym kroku: przytulne chaty, dobrze utrzymane ogrody, uśmiechnięci ludzie to oznaki dostatku i szczęścia, które panują w osadzie. Orzeszkowa przedstawia Bohatyrowiczów jako wzorową społeczność nowych czasów, w których bohaterstwo walki zostało zastąpione bohaterstwem pracy. Pisarka prezentuje wiele opisów ich pracy: Bohatyrowicze wspólnie pracują, nawzajem sobie pomagają, przy pracy śpiewają, jakby wysiłek włożony w każdy gest nie był powodem zmęczenia, a radości. Chętnie przyjmują do swej społeczności nowych ludzi, są przyjaźnie nastawieni do innych (w odróżnieniu od mieszkańców okolicznych dworków), ale Justyna, zanim na dobre wejdzie w ich społeczność, przechodzi swoisty “test” wspólnej pracy. Są gościnni, serdeczni, bezpośredni. Zachowują rodowe tradycje, są bardzo przywiązani do ziemi, mają silne poczucie własnych korzeni.
Jest też skłócony z rodziną Bohatyrowiczów, zaściankową szlachtą, która dzielnie walczyła w powstaniu i była wówczas traktowana na równi z członkami znamienitych rodów. Po upadku powstania zubożali Bohatyrowicze zostali zdegradowani nieomal do roli chłopów. Jednego z nich, Jana Bohatyrowicza, Justyna obdarza uczuciem.
1) Kiedy Justyna po raz pierwszy spotykała się z Jankiem w powieści ? a) Kiedy wracała sama z kościoła b) Kiedy wracała z Martą z kościoła c) Kiedy spacerowała po polu, na którym pracował Janek d) Kiedy spacerowała z Martą po lesie 2) Na jakim instrumencie grał ojciec Justyny? a) Fortepianie b) Gitarze c) Skrzypcach d) Pianinie 3) Nazwa miejscowości, w której rozgrywa się akcja a) Niemnen b) Korczyn c) Niemen d) Korczan 4) Kto zgniął podczas powstania styczniowego ? a) Brat Benedykta, Andrzej i ojciec Janka, Jerzy Bohatyrowicz b) Brat Benedykta, Dominik i ojciec Janka, Jerzy Bohatyrowicz c) Brat Benedykta, Andrzej i stryj Janka, Jerzy Bohatyrowicz d) Brat Benedykta, Dominik i stryj Janka, Jerzy Bohatyrowicz 5) Bohatyrowicze byli a) Chłopami b) Szlachtą c) Mieszczaństwem d) Magnatami 6) Z jakiej okazji odbywa się przyjęcie u Korczyńskich? a) Urodzin Emilii b) Urodzin Benedykta c) Imienin Benedykta d) Imienin Emilii 7) Kim jest Marta dla Benedykta? a) Siostra b) Kuzynką c) Ciotką d) Przyjaciółką 8) Tytuł powieści odnosi się do a) Lasu b) Jeziora c) Rzeki d) Miasta 9) Jaka data widnieje na mogile Jana i Cecylii? a) 1549 r. b) 1559 r. c) 1569 r. d) 1539 r. 10) Kto nie wypływa, wieczorem po weselu, czółnami na Niemem? a) Janek i Justyna b) Marta i Witold c) Witold i Justyna d) Marta i Anzelm 11) Kogo decyduje się poślubić Justyna? a) Teofila Różyca b) Zygmunta Korczyńskiego c) Janka Bohatyrowicza d) Nikogo Ranking Ta tablica wyników jest obecnie prywatna. Kliknij przycisk Udostępnij, aby ją upublicznić. Ta tablica wyników została wyłączona przez właściciela zasobu. Ta tablica wyników została wyłączona, ponieważ Twoje opcje różnią się od opcji właściciela zasobu. Wymagane logowanie Opcje Zmień szablon Materiały interaktywne Więcej formatów pojawi się w czasie gry w ćwiczenie.
Adaptacja powieści Elizy Orzeszkowej. Akcja filmu toczy się w 1886 roku na Litwie, osnuta jest wokół konfliktu między zaściankiem Bohatyrowiczów a dworem w Korczynie. Na tle sporów społecznych i rodzinnych ukazany został wątek miłości Justyny Orzelskiej (Iwona Katarzyna Pawlak) siostrzenicy Benedykta Korczyńskiego i Jana Bohatyrowicza (Adam Marjański). Czy ich miłość okaże
Jesteś w:Ostatni dzwonek -> Nad Niemnem Jan Bohatyrowicz to trzydziestoletni młodzian, zdrowy, silny, przystojny, pełen wigoru i poczucia humoru: „wysoki i tak zgrabny, jakby go matka natura z lubością i wielkim staraniem na łonie swym wyhodowała.” Ma przy tym płową czuprynę, zadziorne wąsiki i błękitne jak Niemen oczy. Wydawać się może uosobieniem piękna. Istotne są również jego walory osobowościowe. Jako mąż Justyny zapewne świetnie sprawdzi się w swojej roli. Jest idealnym towarzyszem rozmów, świetnym słuchaczem, a nawet doradcą. Ponadto pielęgnuje tradycję, krzewi patriotyczne ideały, jest „spadkobiercą” historii rodu – zna legendę o Janie i Cecylii, co dodatkowo go nobilituje. Jako mały chłopiec był świadkiem początków powstania, przygotowań do niego, doskonale pamięta chwilę rozstania z ojcem. Swojego nieżyjącego rodziciela (ofiarę walk powstańczych) otacza czcią należną zmarłym i bohaterom. Często odwiedza Mogiłę i kultywuje pamięć o przodkach. Po śmierci Jerzego pieczę nad wychowaniem Jana przejął stryj Anzelm – brat ojca. W dowód wdzięczności młody Bohatyrowicz okazuje mu szacunek – wielokrotnie całuje go w dłoń. Na jego korzyść przemawia także stosunek do przyrodniej siostry – zajmuje się szesnastoletnią Antolką, przysposabia ją do rozmaitych czynności gospodarskich, by później – gdy już wyjdzie za mąż, mogła być wzorową gospodynią. Jest idealnym gospodarzem. Dba o swoją skromną posiadłość i pieczołowicie wypełnia gospodarskie obowiązki. W dodatku nigdy nie czuje się zmęczony jakimkolwiek wysiłkiem. Praca jest dla niego motywacją do życia i stanowi jego sens: „Wszelako bywa – odpowiedział. – Bywa, że ciężko, bywa, że letko. Po pierwsze to od gruntu zależy, a po wtóre od uzwyczajenia i siły. Do tego pługi teraz insze niż dawniej. Dla mnie mórg zaorać to tak, jak prawie na spacer pójść.” Nic dziwnego, że tak idealny mężczyzna stał się obiektem zainteresowania dwóch kobiet. Zabiegała o niego zwłaszcza panna Domuntówna, ale serce młodziana upodobało sobie inną – Justynę Orzelską. Doszło na tym tle nawet do konfliktu, bo zazdrosna Jadwiśka jakoś nie mogła sobie wyobrazić, że wieloletniego przyjaciela i towarzysza dziecinnych zabaw - Jasieńka – upatrzyła sobie panienka z dworu. Miała pretensje również do niego i w złości, podczas wesela Elżusi, widząc rozmawiającą parę, rzuciła w rozmówców kamieniem. Weselnicy nie szczędzili jej niepochlebnych uwag, ale z opresji wyratował ją Jan, który wykazał się umiejętnością łagodzenia sporów: „Ja nie wiem, kto wymyślił, że panna Domuntówna przez złość na mnie kamień rzuciła, bo to jest nieprawda. Co do rzucenia, ani słowa – rzuciła, ale nie przez jaką, broń Boże, pomstę albo zły zamiar, tylko dla zabawy, aby mnie nastraszyć, a później z mego strachu drwinkować.” Zyskał przez to jeszcze większą sympatię otoczenia, a i w oczach rozsierdzonej Jadwigi „notowania” jego wzrosły. Pogodzili się później i Jan przyobiecał być dozgonnym przyjacielem panny Bohatyrowicz jest postacią jednowymiarową. Uosabia przede wszystkim wszystko, co cenne i wartościowe (także jako reprezentant pokolenia „pozytywistów”), czyli szacunek do pracy, historii, tradycji. Bohater ten nie posiada żadnych wad, przez co wymyka się szablonowi „zwyczajnego człowieka” i jest poniekąd nierzeczywisty, zbyt odległy inne artykuły:Partner serwisu: kontakt | polityka cookies
Imię stryja Jana Bohatyrowicza z powieści „Nad Niemnem” krzyżówka. anzelm. Imię stryja Jana Bohatyrowicza z powieści „Nad Niemnem”.
Jesteś w:Ostatni dzwonek -> Nad Niemnem TOM I Autorka stopniowo wprowadza czytelnika w klimat Korczyna, prezentuje mieszkańców dworu. Poznajemy historię niespełnionej miłości Justyny i Zygmunta oraz dzieje rodu Korczyńskich, a także losy małżeństwa Emilii i Benedykta. Do dworku w Korczynie ze szkół powracają dzieci Benedykta i Emilii: młodziutka Leonia i nieco starszy od niej Witold. Pojawia się Teofil Różyc – zainteresowany panną Orzelską, ale ta spotyka Jana Bohatyrowicza i razem z nim udaje się na grób Jana i Cecylii, gdzie poznaje historię rodu Bohatyrowiczów. Rozdział I W pogodny, świąteczny dzień powracają z kościoła Marta Korczyńska i jej siostrzenica - Justyna Orzelska. Rozmawiają o pochodzeniu Justyny i o jej niespełnionej miłości. Marta przestrzega dziewczynę przed błędami młodości, które w przyszłości często przynoszą rozczarowanie. Kobiety mija powóz, którym podróżują Teofil Różyc i Bolesław Kirło, a następnie przejeżdża obok nich wóz drabiniasty. Przystojny woźnica to Jan Bohatyrowicz. Stara ciotka wspomina jego rodzinę, której członkowie, w dawnych czasach, często odwiedzali Korczyn. W świąteczny, letni dzień dwie kobiety wracały z kościoła. Ich sylwetki widoczne były na tle pięknego rolniczego krajobrazu, wśród którego dominował widok pól uprawnych i rzeki Niemen: „Z jednej strony widnokręgu wznosiły się niewielkie wzgórza z ciemniejącymi na nich borkami i gajami; z drugiej wysoki brzeg Niemna, piaszczystą ścianą wyrastający z zieloności ziemi, a koroną ciemnego boru oderznięty od błękitnego nieba, ogromnym półkolem obejmował równinę rozległą i gładką, z której gdzieniegdzie tylko wyrastały dzikie, pękate grusze, stare, krzywe wierzby i samotne, słupiaste topole.” Starszą z kobiet - Martę Korczyńską - wyróżniał wysoki wzrost i szczupła budowa ciała. Druga, sporo młodsza - Justyna Orzelska - niosła w ręku parasol i bukiet uzbieranych po drodze kwiatów. Idąc, urozmaicały sobie drogę pogawędką. Marta opowiadała, jak kiedyś – w czasach młodości (miała wówczas trzydzieści sześć lat, a obecnie czterdzieści osiem), gdy biegła przez pola w zielonej sukni, mężczyźni wzięli ją za cholerę – personifikację choroby, która wówczas panoszyła się po przerwał im stukot kół powozu. Wychylił się z niego mężczyzna i ironicznie pozdrowił niewiasty: „Święte panny: Marto i Justyno, módlcie się za nami!” Podróżny nazywał się Kirło, a jechał w towarzystwie niejakiego Różyca na niedzielny obiad do korczyńskiego dworu. Po odjeździe mężczyzn Marta i Justyna dalej prowadziły dialog. Rozmawiały o pochodzeniu Justyny i jej ojcu, który stracił majątek i owdowiał. Martę niepokoiły źle ulokowane uczucia dziewczyny - zakochała się kiedyś w swoim kuzynie – Zygmuncie Korczyńskim , niespełnionym artyście malarzu. Konwersację ponownie przerwał im turkot kół. Na prostym wozie ze słomą siedziały dziewczęta w kwiecistych chustach na głowach i z kwiatami powpinanymi we włosy. Woźnicą okazał się przystojny Jan Bohatyrowicz. Spodobała mu się Justyna. W jego oczach przemknęły błyskawice, a panna Orzelska w geście sympatii rzuciła siedzącym dziewczętom nazbierane kwiaty. Gdy wóz odjechał, ciotka Marta wyjaśniła Justynie, kim jest Janek Bohatyrowicz. Jan był synem Jerzego, który poległ w powstaniu styczniowym (1863). Zginął wtedy również brat pana Benedykta – Andrzej . W owych czasach panowała zgoda między dworem a zaściankiem. Często w Korczynie bywał wówczas stryj Jana – Anzelm . Z dala dobiegł kobiety śpiew woźnicy. Mężczyzna nucił popularną pieśń. Marta znała jej zakończenie: „A kto tam przyjdzie albo przyjedzie, Przeczyta sobie: Złączona para, złączona para Leży w tym grobie!” Rozdział II strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 Szybki test:Benedykt był synem napoleońskiego legionisty – Stanisława Korczyńskiego wychowanka:a) Akademii Wileńskiejb) Szkoły Głównejc) Uniwersytetu Jagiellońskiegod) Akademii LwowskiejRozwiązanieKiedy Benedykt przygarnął Orzelskich pod swój dach Justyna miała:a) 18 latb) 10 latc) 16 latd) 14 latRozwiązanieBenedykt pretendenta do ręki Justyny - Różyca - nazwał:a) niedorajdąb) chorym człowiekiemc) darmozjademd) beztalenciemRozwiązanieWięcej pytań Zobacz inne artykuły: Partner serwisu: kontakt | polityka cookies
Gatunki filmu Nad Niemnem z 1987r. to: dramat. Film został oceniony przez widzów na ocenę 5.7/10. Jest to nie najlepszy wynik, co nie zmienia faktu, że film spotkał się również z wieloma przychylnymi opiniami. Sprawia to, że mimo wszystko, warto obejrzeć Nad Niemnem cały film online. Filmy podobne do Nad Niemnem: Syberiada polska
Czym jest Anzelm? Co znaczy Anzelm? Anzelm Solenizant z 21 kwietnia Wyraz Anzelm posiada 38 definicji: 1. Anzelm-imię germańskie, obchodzi imieniny 3 marca, 18 marca i 21 kwietnia 2. Anzelm-imię męskie (germańskie ans - az i staro-niemieckie helm - helm) oznaczające kogoś, kto ma być strzeżony przez azów (bogów skandynawskich) 3. Anzelm-imię od łacińskiego Anselmus 4. Anzelm-imię, forma żeńska Selma 5. Anzelm-imię, w angielskim Asnselm 6. Anzelm-imię, we francuskim Anseime 7. Anzelm-imię, we włoskim Anselmo 8. Anzelm-imię, zdrobnienia Anzelmek, Zelmek 9. Anzelm-Iwanik, (zm. 1998), matematyk 10. Anzelm-obchodzi imieniny w marcu i kwietniu 11. Anzelm-urzędowo: An, Zel, Zelmek 12. Anzelm-jeden z Bohatyrowiczów 13. Anzelm-ojciec Walerego i Marianny z komedii Moliera "Skąpiec" 14. Anzelm-Bohatyrowicz 15. Anzelm-Bohatyrowicz - brat Jerzego 16. Anzelm-(zm. 1278) biskup warmiński 17. Anzelm-Gostomski (ok. 1508-1588)syn Dobrogosta, wojewoda rawski 18. Anzelm-Feuerbach (1829-1880), malarz niemiecki 19. Anzelm-z Róży(dramat)- Stefana Żeromskiego (1905) 20. Anzelm-z Nad Niemnem Elizy Orzeszkowej (1888), stryj Jana 21. Anzelm-bohater komedii "Skąpiec" Moliera, ojciec Walerego i Marianny, kupuje ubranie Harpagonowi za zgodę na ślub Marianny z Kleontem i Elizy z Walerym" 22. Anzelm-Święty z Canterbury 23. Anzelm-pierwszy biskup warmiński, zarządzał diecezją w latach 1250-78 z Braniewa 24. Anzelm-imię Bohatyrowicza, stryja Jana z "Nad Niemnem" Orzeszkowej 25. Anzelm-Ostrzeński, bratanek Barbary 26. Anzelm-oficer z dramatu Kruczkowskiego "Pierwszy dzień wolności" 27. Anzelm-Włoch, święty, abp Canterbury 28. Anzelm-Polak, 1460-1520, kaznodzieja bernardyn, autor najdawniejszego polskiego opisu Palestyny 29. Anzelm-starszy Bohatyrowicz 30. Anzelm-Filozof z Canterbury, 1033-1109 31. Anzelm-Imię Bohatyrowicza, niespełnionej miłości Marty Korczyńskiej, z powieści "Nad Niemnem" 32. Anzelm-Imię Bohatyrowicza, stryja Jana („Nad Niemnem”) 33. Anzelm-Imię jednego z Bohatyrowiczów, z powieści „Nad Niemnem” 34. Anzelm-Imię stryja Jana Bohatyrowicza z powieści „Nad Niemnem” 35. Anzelm-Nestor rodu Bohatyrowiczów, stryj Jana („Nad Niemnem”) 36. Anzelm-Solenizant z 21 kwietnia 37. Anzelm-Stryj Jana Bohatyrowicza z powieści „Nad Niemnem” 38. Anzelm-Teolog z Canterbury Zobacz wszystkie definicje Zapisz się w historii świata :) Anzelm Podaj poprawny adres email * pola obowiązkowe. Twoje imię/nick jako autora wyświetlone będzie przy definicji. Powiedz Anzelm: Zobacz synonimy słowa Anzelm Zobacz podział na sylaby słowa Anzelm Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa Anzelm Zobacz anagramy i słowa z liter Anzelm Alpha November Zulu Echo Lima Mike Zapis słowa Anzelm od tyłu mleznA Popularność wyrazu Anzelm Inne słowa na literę A autokolimacja , alogeniczny , amfolit , anakolut , abdykować , androginiczny , antedatować , astrognozja , Aniceciny , achromatopsja , anodowanie , austenit , agonia , autopilot , Arkadyjczyk , Astrea , australoidalny , analogia , ardente , antypka , Zobacz wszystkie słowa na literę A. Inne słowa alfabetycznie
Wiele o spektaklu mówi nam jego podtytuł: Obrazy z czasów pozytywizmu. Dostajemy faktycznie ciąg pięknych obrazów, zrobionych ZE SMAKIEM! W tym wystawieniu czuć dużo niekłamanej czułości do ludu. Kiedy Maciej Grubich gra Jana Bohatyrowicza, czyni to z urokiem, a nie grubą kreską. Gdy widzimy kośbę, nie widzimy jej parodii.
Charakterystyka rodziny Korczyńskich Mieszkańcy Korczyna należą do średniej szlachty. Głową rodziny jest Benedykt Korczyński. Jest to mężczyzna w średnim wieku, zmęczony nieustanną walką o utrzymanie rodowego majątku, represjami władz carskich po upadku powstania styczniowego oraz troskami życia codziennego. W młodości był idealistą, ukończył szkołę agronomiczną i po powrocie do domu chciał zająć się wdrażaniem nowoczesnych metod rolniczych, lecz szybko... więcejCharakterystyka Justyny Orzelskiej Justyna Orzelska jest jedną z głównych bohaterek powieści Elizy Orzeszkowej. Ma dwadzieścia kilka lat i od czternastego roku życia, kiedy to zmarła jej matka, mieszka wraz z ojcem u swego wuja – Benedykta Korczyńskiego. Jest wysoka, smukła i delikatna. Ma długie, czarne jak heban włosy, które splata w warkocz i owija wokół głowy, szare oczy o śmiałym spojrzeniu i purpurowe usta. Jest uosobieniem kobiecego piękna, zdrowia i siły.... więcejCharakterystyka Janka Bohatyrowicza Jan Bohatyrowicz jest jednym z głównych bohaterów powieści Elizy Orzeszkowej: „Nad Niemnem”. Jest synem Jerzego, powstańca z roku 1863, który poległ w czasie walk narodowowyzwoleńczych. Po jego śmierci siedmioletnim wówczas Jankiem zaopiekował się stryj, Anzelm, który wychował go w poszanowaniu narodowej i rodowej tradycji. Jan jest mężczyzną trzydziestoletnim, silnym, zdrowym, wysokim i przystojnym. Ma jasne, gęste,... więcejCharakterystyka Zygmunta Korczyńskiego Zygmunt Korczyński jest jedynym synem Andrzeja, najstarszego brata Benedykta, który poległ w czasie walk powstańczych. Po tragicznej śmierci ojca, jego wychowaniem zajęła się matka, zapewniając mu należyte wykształcenie i spełniając każdy jego kaprys. Pobierał nauki u najlepszych nauczycieli, a pani Andrzejowa utwierdziła go w przekonaniu, że jest wybrańcem losu i wyrasta ponad przeciętność. Przez wiele lat kształcił się za granicą... więcejCharakterystyka pozostałych bohaterów Nad Niemnem Zamiarem Orzeszkowej było opisanie wszystkich warstw szlacheckich wsi nadniemeńskiej, podobnie jak zrobił to Mickiewicz w Panu Tadeuszu. 1. Arystokracja Jest warstwą najbogatszą. Są to ludzie, którzy dziedziczą ogromny majątek, żyją w zbytkach i nie muszą pracować. Teofil Różyc – właściciel ziem na Wołoszczyźnie, człowiek światowy, wątłej postury. Za granicą uzależnił się od morfiny. Człowiek... więcejCharakterystyka Emilii Korczyńskiej Emilia Korczyńska jest żoną Benedykta Korczyńskiego. Pochodzi z zamożnej rodziny. Ma około czterdziestu lat, lecz nie wygląda na swoje lata. Jest kobietą szczupłą, delikatną, o pięknej niegdyś twarzy, dużych, czarnych oczach i pąsowych ustach. Jej czarne włosy są zawsze starannie ułożone, a drobne dłonie wypielęgnowane. W sposobie bycia jest egzaltowana, powolna, wręcz flegmatyczna. Większość czasu spędza w bezruchu,... więcej
02nvh5r. cab45wiace.pages.dev/161cab45wiace.pages.dev/184cab45wiace.pages.dev/53cab45wiace.pages.dev/184cab45wiace.pages.dev/39cab45wiace.pages.dev/351cab45wiace.pages.dev/45cab45wiace.pages.dev/304cab45wiace.pages.dev/257
stryj jana bohatyrowicza z nad niemnem
